Onze reis tot nu toe

Na Tasmanië zijn we begonnen aan de rondreis op het main land. Hierbij gaan we linksom rond vanaf Melbourne tot aan Sydney uiteindelijk.

We begonnen met een bezoek aan Ballarat, waar Souvereign Hill te vinden is. Dit is een nagebouwd dorpje welke de gold rush weer geeft die tussen 1850 en 1870 plaats had in Victoria. Het 'personeel' loopt er allemaal bij in klederdracht en geeft hierdoor een ouderwets gevoel in het dorp. Hierbij kon je onder andere de mijn in, winkeltjes bezoeken, workshops bijwonen (goud smelten, blacksmithing, etc), en je eigen goud zoeken met een pannetje.

Na Ballarat zijn we begonnen aan The Great Ocean Road. Deze loopt van Torquay (de surf hoofdstad van Australië, waar grote surfmerken gevestigd zijn) tot en met Allansford, en is dé must-do attractie in Australië, naast Sydney en Uluru. Met name het eerste stuk, als je van oost naar west gaat, vonden wij schitterend, aangezien je hier vlak langs de kustlijn rijdt. Onderweg een aantal stops gemaakt voor foto's, een wandeling naar een nabijgelegen stroompje met waterval, of om wilde dieren te spotten. Zo hebben we vele koala's gezien, welke we tot hier nog niet hadden gezien in het wild. Erg leuk dus! Ook zitten er een aantal prachtige stukken kust verstopt in The Road, waaronder The Twelve Apostles, waar er op dit moment nog 7 van stonden, mooie stukken strand, en adembenemende bergkloven ("gorges"). Wij hebben ruim 3 dagen gedaan over de weg, waarbij we op zeer interessante en leuke campings hebben overnacht. De eerste nacht stonden we op een camping in Kennett River, wat bekend staat om de grote hoeveelheid koala's die hier wonen. De tweede nacht stonden we op een camping temidden van een groep kangoeroes welke soms niet de neiging hadden om aan de kant te gaan als je er langs wilde om bijvoorbeeld naar het toilet te lopen... En de derde en laatste nacht stonden we aan een meer vol met eenden.

Vanaf The Great Ocean Road zijn we doorgereden naar The Grampians. Dit is een National Park wat een zeer mooi berggebied bevat met veel wildleven, een rijke Aboriginal geschiedenis van de Koori clan (welke het gebied 'Gariwerd' noemen), en mooie wegen om te rijden of te bewandelen. Wij hebben onder andere The Pinnacle beklommen, meerdere uitzicht-plekjes opgezocht, zoals The Balconies, en hebben we aan de voet gestaan van de MacKenzie Falls. Al met al een uiterst mooi stukje natuur!

Vanaf The Grampians zijn we richting South Australia gereden, waar we als eerste naar Narracoorte grotten zijn geweest. Hier zijn heel veel fossielen gevonden van enorme beesten die vroeger in dit gebied leefden. Vervolgens zijn we door Coorong NP gereden richting Adelaide. Dit park is een langgestrekt moeras. Daarna zijn we gestopt in Hahndorf, een leuk Duits plaatsje vlak voor Adelaide.

In Adelaide hebben we een dagje de Port bezocht. Hier zijn we naar een soort vlooienmarkt geweest en hebben we dolfijnen gezocht. Ook hebben we een dagje Cleland Wildlife Park gedaan, waar we een koala mochten vasthouden en de kangoeroes en potoroos hebben gevoerd. Het derde en laatste dagje hebben we het centrum bezocht. Adelaide is een baby Melbourne. Hier hebben we de grootste overdekte markt in het zuiderlijk halfrond bezocht, waar voornamelijk groente, fruit en andere etenswaren verkocht worden. Ook hebben we de Aboriginal Centre bezocht waar veel kunstwerken hangen en hebben we door de Botanische tuinen gewandeld.

Na Adelaide zijn we naar de Flinders Ranges NP gereden, met tussenstop in ('You know nothing, Jon') Snowtown. De Flinders Ranges staan bekend om Wilpena Pound, tot voor kort werd gedacht dat het een meteoriet krater was, maar tegenwoordig weet men beter en is het ontstaan door een verzakking van de aarde. Hierdoor is een natuurlijke ring van gesteente. Hier hebben we ook de geelvoetige rock wallaby gezien.

Daarna zijn we via Port Augusta richting Streaky Beach gereden. We kwamen langs Murphy's Haystacks. Dit zijn rotsen die nog staan van de tijd toen het land nog onderwater stond. Het zijn dus restanten van rots-eilanden, welke vernoemd zijn naar de boer wiens land ze op staan en ze lijken op hooibergen. Erg grappig en omdat het enorme rotsen zijn ook erg indrukwekkend. Daarna zijn we doorgereden naar Baird Bay, waar we een kleine zeeleeuwtje gevonden hadden. Dit was een rescue en wilde maar al te graag wat aandacht. Deze zeeleeuw behoorde tot één van de groepen die in deze omgeving woonden. Iets verderop zat een hele kolonie zeeleeuwen, waar je van een afstandje (van bovenaf) naar kon kijken.

Na Baird Bay hebben we een klein stukje gereden naar Streaky Bay is een heel mooi stuk strand, waar men in grote getale komt om te vissen. Wij hebben voornamelijk van het uitzicht genoten en om dolfijnen te spotten, wat aan het eind van de middag uiteindelijk nog gelukt was ook :) Verder hebben we 's avonds een kampvuur genoten met onze buren, welke allen uit Esperance, WA, kwamen. De mannen gingen vooraf aan het avondeten eerst nog van de pier af vissen naar inktvis. Erg lelijke beesten, maar ze zeiden dat ze beter smaakten dan dat ze eruit zagen. Verder hebben we die avond mee mogen eten van hun avondeten en ondanks dat we zelf al hadden gegeten, smaakten de broodjes en de pompoensoep heerlijk.

Na deze mooie stukjes strand werd het tijd voor ons om één van de grootste (en saaiste) obstakels van onze rondreis te gaan trotseren: de Nullarbor. Dit is een enorm uitgestrekt National Park welke vlak na Ceduna begint en doorgaat tot en met de grens met Western Australia. Gelukkig waren er onderweg nog een aantal dingen om te doen en te zien, want anders waren we zeker in slaap gevallen; het is namelijk een heleboel 'niks'. Zo waren er een aantal mooie uitzichtpunten, leuke rest-stops en genoeg wild leven.

Na de Nullarbor kwamen we bij de grens met Western Australia, waar je streng gecontroleerd wordt op fruit, groente, noten, en zelfs de vloermatjes in je auto op eventuele pollen. Vlak voor de grens hadden we zelf al een kleine schoonmaak-ronde gemaakt door de auto en dus konden we snel doorrijden en de grens over. Vlak over de grens is het langste rechte stuk asfalt in Australië te vinden. Deze is 146,6km (oftewel 90 mijl) lang en best bijzonder om voor zo'n lange afstand niet te hoeven sturen.

Onze volgende stop zou in Norseman zijn, maar hier zijn we heel snel doorheen gereden, omdat het een nogal onprettig gevoel gaf. Norseman is namelijk een oud mijn-stadje en door het verval in die industrie in de laatste paar jaren, is het stadje ook in verval geraakt. Hierdoor zijn er veel zwervers, hangjeugd en leegstaande gebouwen in Norseman. Wij zijn dus maar snel doorgecruised naar Esperance. Dit is een gezellig vissersstadje aan de zuidkust. Om Esperance zijn de mooiste witte stranden in Australië te vinden. Wij hebben hier een paar dagen van genoten en zijn naar Cape Le Grand NP geweest. Hier hebben we Lucky Bay bewandeld in de hoop op een fotomoment met een kangoeroe op het strand, waar het bekend om staat. Helaas was dit niet gelukt en zijn we na het bezoeken van een paar strandjes en uitkijkpunten in de omgeving, naar de top van Frenchman's Peak geklommen. Dit is de hoogste berg in het National Park en is een aardig zware klim. Het uitzicht echter is het meer dan waard: schitterende panorama plaatjes!

Na Cape Le Grand hebben we een matras-wissel gedaan in Esperance, omdat ons oude matras versleten was. Hierna naar Mermaid Leather gegaan. Dit is een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in vissenleer. Zo maken ze leerproducten van onder andere barramundi, haaien en tonijn wat lokaal gevangen wordt. Voorheen werden de huiden van de vis als afval gezien, maar de oprichters van Mermaid Leather maken hier nu schoenen, tassen, pennen, portemonnees etcetera van. Wij hadden nog nooit gehoord van leer dat van vissenhuiden wordt gemaakt en vonden het dus zeer interessant.

Na Esperance zijn we naar Hyden gereden. Hyden is een gehucht dat bekend staat om slechts één ding: Wave Rock. Dit is een 110 meter lange steen welke de vorm heeft van, je raadt het al, een golf. Hier hebben we zowel eronder als erop gelopen en andere rotsformaties in de omgeving bekeken. Eén in het bijzonder was Mulka's Cave, waar het verhaal gaat dat hier een reusachtige kannibaal leefde die voornamelijk kinderen at. In de Cave zijn ongeveer 500 rotstekeningen te vinden, waarvan het grootste gedeelte kinderhanden.

Vanaf Hyden naar Albany gereden dwars door Stirling Range NP. Dit is een langgerekt stuk gevuld met grote bergen die uit het niets opdoemen. Wij zijn niet naar uitkijkpunten of bergtoppen gegaan, omdat het weer niet echt mee zat, waardoor de bergen gehuld waren in wolken. Dus linea recta doorgereden naar Albany, waar we aan het strand hebben gelunchd en daarna naar Torndirrup NP zijn gereden. Hier zijn vele mooie stranden en is het een paradijs voor vissers op zoek naar zalm. Erg mooie kliffen en een schitterende natuur. Die nacht hebben we doorgebracht in Parry Beach, waar we bij wegrijden even hebben genoten van een groepje spelende dolfijnen vlakbij de kust. Op onze doortocht naar Parry Beach zijn we door het plaatsje Denmark gereden, waarover we hadden gelezen dat je hier kangoeroe joeys kon vasthouden op een boerderij. Dus zijn we hiernaartoe gegaan en eentje van 9 maanden oud mogen vasthouden, die het idee had dat ze elk moment gevoerd kon worden. Helaas, niks voor haar, maar wel leuk om een kleintje vast te houden.

Vanaf Denmark verder gereden en onderweg gestopt bij The Valley of the Giants. Dit is een bos wat uit eeuwenoude Tingle Trees bestaat en waar je een Treetop Walk kan doen. Echter, aangezien wij al zo'n wandeling hadden gedaan in Tasmanië, zijn we alleen de grondwandeling gaan doen. Deze was ook erg leuk, maar na een half uur hadden we het wel gezien en zijn we doorgereden richting Augusta. Augusta is een klein vissersplaatsje met niet veel te doen afgezien van het Leeuwin-Naturaliste NP dat hier begint. Zo is er op het zuidelijke puntje een beroemde vuurtoren te zien (niet heen geweest in verband met de kosten voor entree: $18 pp), maar wel in de buurt ervan naar dolfijnen en ander zeeleven gespeurd; helaas geen succes.

Vanuit Augusta begint de Caves Road, welke langs de 350 grotten die het Leeuwin-Naturaliste NP omvat, gaat. Wij zijn eerst naar Hamelin Bay gereden, omdat hier geregeld roggen ("sting rays") zwemmen, welke gerust om je benen heen zwemmen. Helaas hadden we ook hierbij geen succes, waardoor we weer verder zijn gereden naar Margaret River. De volgende dag wilden we de show bij The Eagles Heritage bekijken want hierbij had je de kans om een uil of adelaar vast te mogen houden. Uiteindelijk hebben we een 'barn owl' vast mogen houden en verder veel verschillende adelaars, uilen en andere roofvogels gezien in het park.

Onze reis naar Perth had nog een paar stopplekken onderweg. Als eerste Busselton, waar een 'jetty' (oftewel pier) van 1,8km lang is waar veel wild leven onder te zien is en welke aan het prachtige strand ligt. Onze tweede stop was in Bunbury wat een leuk plaatsje is. Onze derde en laatste stop voor Perth was bij een café langs de weg voor een kopje koffie alvorens de drukte van de miljoenenstad in te rijden.

Perth zelf was geweldig! Het is een prachtstad en voelt net buiten het centrum helemaal niet aan als een enorm grote stad. Het centrum is gezellig met veel winkeltjes, straatmuzikanten, cafétjes en eethoeken. Wij overnachtten hier, na anderhalve maand rondreizen in de auto, 3 nachten in een hotel: Hotel Sullivan's. Vanaf hier konden we alles prima lopend af, maar het openbaar vervoer in het centrum is gratis en ook konden we fietsen (met helm uiteraard) lenen bij het hotel. De eerste dag zijn we direct naar het Kings Park gegaan wat een mooi park is, met aansluitend de Royal Botanic Gardens (zoals die in elke grote stad te vinden zijn), en een schitterend uitzicht op het CBD. De tweede dag hebben we het centrum verkend en zijn we 's avonds naar The Backstreet Boys geweest in het Perth Arena. Ze klonken verrassend goed (zelfs boven het geschreeuw en gegil van de vele vrouwelijke fans uit) en wij hebben ons prima vermaakt met deze oude-nieuwe boyband. Onze derde dag in Perth was qua weer een rotdag: het stormde verschrikkelijk! Wij hadden dus maar besloten om een relax dagje op de hotelkamer te houden.

De volgende en laatste dag in Perth zijn we op tijd opgestaan om de boot naar Rottnest Island te pakken. Aangekomen bij de pier bleek het deze dag ook nog stormachtig te zijn met hoge golven, veel wind en dreigende wolken. De boottocht werd ons dan ook niet in dank afgenomen, want bij instappen werd door een lid van de bemanning al vermeld dat het een erg ruige zee was en dus een erg ruige tocht zou worden. En dit hebben we geweten! Met trillende benen aangekomen op het eiland, waar het spontaan begon te gieten: just our luck... We zijn direct naar het hotel gefietst (alles op dit eiland wordt met de fiets gedaan en auto's zijn er niet toegestaan met uitzondering van de locals) en hebben onszelf hier opgewarmd en onze kleren opgedroogd. 's Avonds op pad om de attractie voor internationale toeristen van het eiland op te zoeken: de quokka. Dit is een marsupial, familie van de wallaby, en heeft een 'glimlach' op zijn gezicht, waardoor het een tijdje geleden een internet-sensatie was om hiermee een selfie te nemen. We hoefden niet ver te zoeken om er een paar te spotten, want ze liepen in grote getale door het dorpje en waren heus niet bang. Ze kwamen keer op keer nieuwsgierig naar ons toe om te zien of we ze wat te eten hadden meegenomen. Na een kort nachtje zijn we op de fiets gestapt, aangezien het weer wat beter was geworden en we een rondje om het eiland wilden fietsen. Helaas bleef het niet al te best en hebben we een aantal keren moeten schuilen voor buien. Wel hebben we nog wat wild leven kunnen spotten: een zee-adelaar en een aantal quokka's en is het een prachtig eiland met schitterend blauw zeewater, mooie kustlijnen en witte stranden. We zijn niet meer wezen snorkelen, wat hier ook heel mooi schijnt te zijn in verband met het zeeleven en koraal. Dit omdat de zee net iets te koud was. Straks vertrekt de boot terug naar het vasteland, dus ik hou nu op met typen.

Hopelijk is ons volgende verslag ietsje eerder, zodat het niet zo'n lang verhaal lijkt. Foto's en video's volgen hopelijk ook snel, wat volkomen afhankelijk is van goed internet...
Tot de volgende keer!